Artyści realizujący spektakle w Miniaturze

Remigiusz Brzyk

Reżyser, scenograf, pedagog. Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1995) i Wydziału Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1998), gdzie studiował na roku prowadzonym przez Krystiana Lupę. W 1996 roku asystował Lupie przy inscenizacji „Rodzeństwa” Thomasa Bernharda (Stary Teatr w Krakowie). Jako reżyser zadebiutował w 1998 roku przedstawieniem „Foma” według Fiodora Dostojewskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Od tego czasu zrealizował kilkadziesiąt spektakli na najważniejszych scenach w Polsce. Otrzymał wiele wyróżnień i nagród, m.in. „Złotą Maskę” w Łodzi dla najlepszego reżysera sezonu (1999); Laur Konrada oraz Nagrodę Publiczności za reżyserię przedstawienia „Czarownice z Salem” Arthura Millera na 4. Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje w Katowicach (2001); łódzką „Złotą Maskę” za reżyserię przedstawień „Historia o Miłosiernej, czyli testament psa” Ariano Suassuny (2004) i „Brygada szlifierza Karhana” Vaska Kani (2009); nagrodę główną za reżyserię spektaklu „Korzeniec” na XII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2012) oraz wyróżnienie za koncepcję wizualną spektaklu „Był sobie Polak, Polak, Polak i diabeł” na XLIX Przegląd Małych Form Teatralnych KONTRAPUNKT w Szczecinie (2014). Jest wykładowcą wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie na Wydziale Aktorskim i Lalkarskim (kierunek reżyseria teatru lalek). W Miniaturze zrealizował spektakl „Remus”, który otrzymał nagrodę specjalną Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa” realizowanego z okazji obchodów 250-lecia teatru publicznego w Polsce.

Marek Brand

Dramaturg, reżyser, aktor i prozaik. Absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie – Wydział Wiedzy o Teatrze. Twórca autorskiego Teatru Zielony Wiatrak działającego w Trójmieście od 1994 roku. Swoją drogę teatralną zaczynał w amatorskim teatrze „Drewniana Kurtyna” w Żarach pod kierunkiem instruktora Romana Krzywotulskiego. W latach 1987–1989 adept Polskiego Teatru Żydowskiego w Warszawie. Laureat wielu nagród za scenariusz, reżyserię i kreacje aktorskie m.in. Grand Prix XV Łódzkich Spotkań Teatralnych za spektakl „Drapacze chmur” wg tekstu Marka Branda i Bartosza Frankiewicza w 2009 roku, Gdańska Nagroda Teatralna Prezydenta Miasta Gdańska za rok 2008. Swoje opowiadania z cyklu „W krainie Ogryzka” oraz „Świętochłony” publikuje w polonijnym tygodniku „Acha” oraz w kwartalniku „Kozi Rynek” w Lublinie. W Miniaturze zrealizował spektakle „Każdy przyniósł, co miał najlepszego”, „U stóp drabiny” i „Boże mój!”.

Michał Derlatka

Reżyser. Posiada dyplomy Aktorstwa Dramatycznego (Wrocław) oraz Reżyserii Dramatu PWST im. L. Solskiego w Krakowie. Specjalizował się w reżyserii teatru lalek. Jako aktor występował na deskach wrocławskich teatrów Polskiego i Capitolu, ma za sobą dwuletni epizod telewizyjny. Jako reżyser ma na koncie realizację ponad 40 różnorodnych projektów teatralnych, od lektur udramatyzowanych poprzez spektakle niezależne i offowe, a kończąc na repertuarowych spektaklach, głównie młodego widza, na deskach teatrów w Polsce i za granicą. Jako reżyser i asystent reżysera współpracował z teatrami: Miniatura i Wybrzeże w Gdańsku, Wrocławskim Teatrem Lalek, Teatrem im. Bogusławskiego w Kaliszu, Olsztyńskim Teatrem Lalek, TLiA w Łomży, ZTA w Jeleniej Górze, Teatrem PWST we Wrocławiu, Sopocką Sceną Off de BICZ i Teatrem na Plaży, Fundacją Teatru BOTO, Filharmonią Wrocławską, Festiwalem Literacki Sopot, LEO Festiwalem Wrocław,  Muzeum Historii Polski w Warszawie,Teatrem DAMU w Pradze, VŠMU w Bratysławie, Narodowym Teatrem Katalonii w Barcelonie, Teatrem Ovidi Montllor w Barcelonie, Teatrem de Ponent w Granollers, Teatrem en Crudo w Kordowie i in. Dwukrotny stypendysta miasta Sopotu (stypendium dla osób zajmujących się działalnością kulturalną). W Miniaturze zrealizował spektakle „Fahrenheit” i „Siedmiu krasnoludków”.

Michał Dracz
Scenograf, grafik, absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w pracowni Eugeniusza Geta Stankiewicza. Jako scenograf debiutował w 2003 r. sztuką „Makbet” W. Szekspira w reż. Wiesława Hejno, współpracował z Wrocławskim Teatrem Pantomimy projektując i realizując dekoracje do spektakli Aleksandra Sobiszewskiego, od 2008 roku związany z polską sceną lalkową i młodym pokoleniem reżyserów: Michałem Derlatką, Joanną Gerigk, Radosławem Kasiukiewiczem.

Martyna Dworakowska

Absolwentka scenografii Akademii Teatralnej w Pradze (DAMU), Katedry Teatru Lalkowego i Alternatywnego. Jest autorką scenografii i kostiumów do przedstawień teatralnych w teatrach lalek i teatrach dramatycznych Czech, Polski i Węgier. Bierze udział w projektach związanych z teatrem, modą i muzyką. Współpracowała m. in. z zespołem muzycznym Toxique i Xindl X. Projektowała scenografie do przedstawień takich teatrów, jak: Teatr Lalek w Györ, Węgry, Teatr Studio Ypsilon w Pradze, Teatr Švandovo Divadlo w Pradze, Teatr Letí, Praha, Teatr Středočeské Divadlo w Kladnie, Teatr Reduta w Brnie, Teatr Hadivadlo w Brnie, Teatr Petra Bezruče w Ostrawie, Teatr Zapadočeské Divadlo w Chebie, Teatr Baj w Warszawie, Teatr Maska w Rzeszowie, Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu, Teatr Lalki Maski i Aktora Groteska w Krakowie, Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum w Katowicach, Teatr Lalek Arlekin w Łodzi, Teatr Pinokio w Łodzi.

Michał Jacaszek

Kompozytor i producent muzyki elektroakustycznej, łączącej dźwięki preparowane elektronicznie z żywym instrumentarium. Ma na swoim koncie cztery autorskie albumy, ilustracje muzyczne do poezji i prozy, muzykę teatralną i filmową, słuchowiska. Współpracuje z muzykami, choreografami, artystami tworzącymi nowe media i performerami, a także z malarzami, poetami, pisarzami. Jest jednym z kuratorów Festiwalu C3 /Club Contemporary Classical/, który w 2011 roku odbył się w Berlinie, Essen i Gdańsku.

Roksana Jędrzejewska-Wróbel

Autorka ponad 20 książek dla dzieci, doktor literaturoznawstwa. Rozprawę doktorską pisała pod czujnym okiem prof. Stefana Chwina na Uniwersytecie Gdańskim. Poza tym – gdańszczanka, feministka. Wielbicielka morza, tańca, roweru, podróży, jogi i dobrych ilustracji. Jest laureatką wielu nagród, min. nagrody im. Kornela Makuszyńskiego za trylogię o dociekliwej ryjówce Florce, na podstawie której powstaje obecnie serial animowany. Jej „Kamienica”, sfrustrowany „Gębolud” oraz przewrotna historia „O słodkiej królewnie i pięknym księciu” nominowane były do tytułu Książki Roku polskiej sekcji IBBY. Opowieścią o pewnej niezależnej dziewczynce „Maleńkie królestwo królewny Aurelki” wygrała konkurs na Najlepszą Książkę Roku „Przecinek i kropka” 2009. Do tej nagrody nominowano rok później również zbiór opowiadań „Siedmiu Wspaniałych”, przetłumaczony na koreański. Najbardziej jednak ucieszyła ją nominacja „Bzyka brzęka” – historii o dwóch muchach – do nagrody Zielonej Gąski im. Hermenegildy Kociubińskiej. Otrzymała też brązowy medal „Gloria Artis”. Jest członkiem Polskiej Sekcji IBBY i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pisała słuchowiska do Teatru Radiowego, a na deskach Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie wystawiono jej „Kosmitę”. Ta opowieść o autystycznym chłopcu uznana została przez fundację ABC Cała Polska Czyta Dzieciom za jedną z 10 najważniejszych książek 10-lecia. Jako spektakl „Kosmita” także został doceniony i otrzymał aż trzy nominacje do nagrody „Złotej Maski”.

Erling Jóhannesson

Islandzki aktor i reżyser, absolwent Icelandic Dramatic School of Acting. Współzałożyciel i dyrektor artystyczny w latach 1994–2009 jednego z największych profesjonalnych teatrów niezależnych w Islandii – The Hafnarfjörður Theatre, realizującego w większości repertuar oparty na współczesnych sztukach islandzkich pisanych na potrzeby teatru. Teatr wyprodukował ponad 60 spektakli, współpracując z wieloma znanymi islandzkimi pisarzami, m.in. takimi jak Árni Ibsen, Jón Atli Jónasson and Andri Snær Magnason. Erling brał udział w większości spektakli teatru jako aktor, reżyser lub producent, jednocześnie realizując projekty telewizyjne, filmowe oraz pracując jako wykładowca. Reżyseruje również słuchowiska radiowe dla islandzkiego radia RUV (w 2012 roku otrzymał najważniejszą teatralną nagrodę islandzką Gríman w kategorii „najlepszy spektakl radiowy”) oraz prowadzi wykłady w islandzkiej szkole filmowej. Był również członkiem zarządu The Performing Arts Association LSI, Nordic Theatre Association oraz Islandzkiego Stowarzyszenia Teatrów Niezależnych. W Miniaturze wyreżyserował spektakl „Błękitna planeta”.

Mirek Kaczmarek

Scenograf, absolwent Wydziału Komunikacji Wizualnej poznańskiej ASP. Zadebiutował w 2001 roku, a od tej pory stworzył scenografie, kostiumy i oprawę multimedialną do niemal 100 spektakli. Stale współpracuje z Piotrem Kruszczyńskim (m.in. „Odejście głodomora”, „Nie/boska komedia. Rzecz o krzyżu”), Jarosławem Tumidajskim (m.in. „G®upa Laokoona”, „Pan Tadeusz”, „Solaris”), Wiktorem Rubinem (m.in. „Orgia”, trylogia „Joanna Szalona”, „Caryca Katarzyna” i „Hrabina Batory”), Janem Klatą (m.in. „Fanta$y”, „Sprawa Dantona”, „Transfer”, „Trylogia” i „Do Damaszku”) i Marcinem Liberem (m.in. „Być jak Steve Jobs” oraz „Wesele”). Laureat wielu nagród artystycznych m.in. nagrody za scenografię do „Sprawy Dantona” na 33. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych Klasyka Polska, na I Międzynarodowym Festiwalu Teatrów BOSKA KOMEDIA oraz na Festiwalu KONTAKT, nominowany do Paszportów Polityki w 2012 roku.

Tomasz Kaczorowski

Rocznik 1992, pochodzi z Sopotu. Absolwent Wiedzy o Teatrze na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, student reżyserii w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku. Współpracował z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie i gazetą teatralną „Didaskalia”. Brał udział w wykładach, warsztatach i konferencjach w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu w ramach Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań. W kwietniu 2012 roku wyreżyserował słuchowisko według „Jestem zabójcą” Aleksandra Fredry, którego premiera odbyła się na antenie radia eLO RMF. 12 października 2012 roku odbyła się światowa prapremiera „Fausta” Leszka Kołakowskiego w jego reżyserii, przygotowana razem ze studentami Wydziału Polonistyki UJ. Swoje doświadczenie w zakresie praktyki scenicznej zbierał jako asystent reżyserów: Wojtka Klemma, Marcina Libera, Erlinga Johannessona, Piotra Ratajczaka, Anny Augustynowicz. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe i artystyczne. W październiku 2015 roku zadebiutował jako reżyser i autor scenariusza na deskach teatru instytucjonalnego w Szczecinie w Teatrze Współczesnym („Trollgatan. Ulica Trolli”). W listopadzie 2015 odbyła się premiera słuchowiska „Poczta Afanasjewa” w ramach stypendium Miasta Sopotu dla twórców kultury. W Miniaturze zrealizował spektakl „Chimery Afanasjewa” na podstawie własnego scenariusza.

Ireneusz Maciejewski

Aktor, mim, performer i reżyser teatralny urodzony w 1979 roku w Zamościu. Absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku). Jako aktor debiutował w dyplomowym przedstawieniu „Ubu król, czyli Polacy” Alfreda Jarry w reżyserii Zbigniewa Lisowskiego w Teatrze Szkolnym Akademii Teatralnej w Białymstoku. Pierwsze przedstawienie wyreżyserował w 2005 roku w rzeszowskim Teatrze Lalek Maska – wystawił wówczas „Tygryska Pietrka”Hanny Januszewskiej. Od tamtej pory zrealizował kilkanaście spektakli. Współpracował z wieloma teatrami w Polsce, między innymi w Będzinie, Lublinie, Krakowie, Olsztynie, Opolu, Poznaniu, Rabce, Rzeszowie, Szczecinie, Łodzi, Toruniu, Wałbrzychu i Warszawie. W Miniaturze zrealizował spektakle „Tajemnica diamentów” i „Tajemnica kina”.

Marcin Lenarczyk

Kompozytor, muzyk, reżyser dźwięku. Autor instalacji dźwiękowej będącej częścią projektu „Hotel Polonia. Budynków życie po życiu” nagrodzonego Złotym Lwem na 11. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji. Jego utwór nagrany przez 2. Program Polskiego Radia w ramach Ars Acustica (corocznej fuzji radiostacji z całej Europy poświęconej sztuce dźwięku) został wydany na składance „Community Scratch Games”. Jest twórcą muzyki do przedstawień teatralnych i słuchowisk. W filmie udźwiękawiał m.in. „15 stron świata”, „Efekt domino”, „Polskie gówno”, „Córki dancingu” czy „Ucho wewnętrzne”. Wybrane publikacje muzyczne: djLenar RePRES, Frederic Blondy&djLenar play Mauricio Kagel Ludwig van, Sisters The Mono.

Tomasz Man

Dramatopisarz i reżyser, doktor filologii polskiej (studia magisterskie i doktoranckie ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim), absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu warszawskiej Akademii Teatralnej. W latach 2003–2005 był kierownikiem literackim w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, a od 2004 do 2005 roku był konsultantem programowym w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. W latach 1997-2002 publikował swoje teksty w „Teatrze”, „Dialogu” i „Notatniku Teatralnym”. Obecnie jest wykładowcą Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, gdzie w 2009 roku zrobił doktorat. Jest autorem dramatów: „Katarantka”, „Historia pewnej miłości”, „111”, „Deszcze”, „3x2”, „Dobrze”, „Cięcie”, „Eu”, „C(r)ash Europe”, „Świat jest skandalem” oraz „Wszystko się uda”. Reżyserował na deskach wielu polskich scen, między innymi: Teatru Dramatycznego w Białymstoku, Teatru Polskiego we Wrocławiu, Teatru Powszechnego w Łodzi, Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, Teatru Studio w Warszawie, Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, Teatru Miejskiego w Gdyni, Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Teatru Narodowego w Warszawie oraz Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze. W Miniaturze wyreżyserował własną sztukę „Zostań przyjacielem”.

Anna Met

Scenografka. Absolwentka wydziału scenografii na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Współpracowała z Natalią Korczakowską. Wspólne projekty to „Verklarte Nacht” (Teatr Narodowy 2006), „Smycz” (Teatr Polski we Wrocławiu, 2006), „Elektra” (Teatr Jeleniogórski, 2008), „Pasażerka” (Teatr Współczesny we Wrocławiu), „Solaris. Raport” (Teatr Rozmaitości), „Dynastia. Sclerosis multiplet” (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu), „Natan Mędrzec” (Teatr Narodowy), „Dziady III” (Teatr Dramatyczny w Białymstoku), „Przedwiośnie” (Teatr Wybrzeże). Pracowała z Anną Smolar nad spektaklami: „Bullerbyn” (Opolski Teatr Lalki i Aktora), „Pinokio” (Nowy Teatr w Warszawie), „Aktorzy żydowscy” (Teatr Żydowski w Warszawie) i „Dybuk” (Teatr Dramatyczny w Bydgoszczy). Z Grażyną Kanią współpracowała przy „Nordost” (Teatr Polski w Bydgoszczy), a z Wojtkiem Klemmem przy „Dziennikach Majdanu” (Teatr Powszechny w Warszawie). Projektowała też scenografię do przedstawień Iwana Wyrypajewa: „Iluzji” (Teatr Stary w Krakowie), „Ożenku” (Teatr Studio) i „Nieznośnie długich objęć” (Teatr Powszechny w Warszawie). W 2011 roku debiutowała jako twórca scenografii i kostiumów w Teatrze Wielkim Operze Narodowej, przygotowując na Scenie Kameralnej inscenizację „Jakoba Lenza” Wolfganga Rihma. Kolejna realizacje operowe to scenografia do „Halki” Stanisława Moniuszki w Operze Narodowej i „Zagubionej autostrady” na Festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu w reżyserii Natalii Korczakowskiej. Nagrodzona w ogólnopolskim konkursie Klasyka Żywa w 2015 roku za „Bramy raju” Jerzego Andrzejewskiego we Wrocławskim Teatrze Współczesnym i „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.

Múm

Islandzka eksperymentalna grupa muzyczna, której muzykę określa miękki wokal, elektroniczny glitch oraz różnorodność tradycyjnych i niekonwencjonalnych instrumentów muzycznych. Grupa powstała w 1997 roku utworzona przez Gunnara Örna Tynes i Örvara Þóreyjarsona Smárasona. Zespół wydał sześć płyt studyjnych. múm komponował również dla teatru, m.in. muzykę do dwóch słuchowisk radiowych, zdobywając nagrodę nordyckiego teatru radiowego w 2005 roku. W tym samym roku zespół został zaproszony do Amsterdamu przez Holland Festival do współpracy z National Dutch Chamber Orchestra (Holenderska Narodowa Orkiestra Kameralna), by skomponować utwór w oparciu o kompozycje nieżyjącego kompozytora awangardowego Iannisa Xenakisa do jednego z głównych przedstawień festiwalu. W Japonii múm współpracował z gwiazdami pop Aco i Tomoyo, tworząc utwory na płyty obydwu wykonawców. W sierpniu 2009 roku múm wydał piątą płytę „Sing Along to Songs You Don't Know”, a następnie ruszył w ogromną światową trasę koncertową od Europy po Rosję, Japonię, USA i Meksyk. Trwająca niemal rok trasa koncertowa zakończyła się spektakularnym występem w Krakowie, na który múm zaprosił przyjaciół i kolegów po fachu (Mugison, Sin Fang, Amiina, Jóhann Jóhannsson, byłą członkinię zespołu Gyða Valtýsdóttir oraz wielu innych), by zagrali razem z nimi oraz Chórem Polskiego Radia i Sinfonietta Cracovia. Múm nagrali muzykę do filmu „Jack & Diane”, którego premiera odbyła się jesienią 2012 roku. W filmie można usłyszeć utwór nagrany przez múm we współpracy z Kylie Minogue. W Miniaturze zespół skomponował muzykę do spektaklu „Błękitna planeta”.

Paweł Nowicki

Ukończył Szkołę Muzyczną I i II stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku. Następnie studiował w klasie perkusji Grzegorza Jurczyka w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Studia kontynuował w Conservatoire de Strasbourg pod kierunkiem Emmanuela Séjourné. Jest laureatem międzynarodowych konkursów muzyki współczesnej: International Gaudeamus Interpreters' Competition w Holandii (1999, III nagroda) i 1. International Vibraphone Competition w Clermont-Ferrand we Francji (1999, III nagroda). W 2007 otrzymał stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2002 współtworzy zespół Kwartludium, który wykonuje muzykę współczesną. Paweł Nowicki był członkiem kwartetu Pink Freud i grupy Extasy Project. Obecnie gra w rockowo-alternatywnym zespole Kobiety, który w 2007 został nominowany do Paszportu „Polityki” w kategorii „muzyka popularna”.

Dariusz Panas

Ukończył w 1982 roku Państwowy Zespół Szkół Plastycznych w Bydgoszczy. Zawód scenografa poznawał, pracując w pracowniach scen dramatycznych w Toruniu, Gnieźnie i Poznaniu. Pierwszą samodzielną scenografię zrealizował w 1986 roku do spektaklu „Przygody Zbója Madeja” w Teatrze im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie. Do dzisiaj brał udział w blisko 60 realizacjach teatralnych w Poznaniu, Lublinie, Łodzi, Bielsko-Białej, Kielcach, Toruniu, Warszawie, Opolu, Krakowie, Wałbrzychu, Szczecinie, Białymstoku, Wrocławiu, Rabce, Tarnowie i Olsztynie. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Na co dzień zajmuje się grafiką wydawniczą, ilustracją i rysunkiem satyrycznym. W Miniaturze zaprojektował scenografię do spektakli „Tajemnica diamentów” i „Tajemnica kina”.

Ewa Piotrowska

Reżyserka (absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie, Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, kierunek – reżyseria, 2003). W latach 2005–2008 dyrektor artystyczny Teatru Maska w Rzeszowie. W latach 2009–2012 dyrektorka naczelna i artystyczna Teatru BAJ w Warszawie. Od 1 stycznia 2013 dyrektorka Teatru BAJ w Warszawie. W swoim dorobku reżyserskim ma wiele inscenizacji w teatrach polskich i zagranicznych. Wiele z reżyserowanych przez nią spektakli zdobyło prestiżowe nagrody na festiwalach i w konkursach teatralnych. Spektakl „Efekt cieplarniany” w jej reżyserii został nagrodzony w I Ogólnopolskim Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej. W III edycji tego konkursu przedstawienie „Biegun” zrealizowane w Białostockim Teatrze Lalek zdobyło główną nagrodę i nagrodę dla zespołu. „Biegun” otrzymał również nagrodę publiczności na III Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalek dla Dorosłych „Lalka też człowiek” w 2008 roku oraz Grand Prix na V Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalek w Jekaterynburgu (Rosja) w 2010 roku. W 2005 r. była beneficjentem Stypendium Twórczego Ministra Kultury. W 2008 r. uzyskała Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej „Młoda Polska”. W 2010 r. została uhonorowana Brązowym Medalem Gloria Artis za zasługi na rzecz rozwoju polskiego teatru lalek. W Miniaturze wyreżyserowała spektakl „Kamienica” na podstawie książki Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel.

Lech Raczak

Urodzony w 1946. Reżyser, dramaturg, autor scenariuszy teatralnych, teatrolog. Współzałożyciel Teatru Ósmego Dnia (1964), w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych kierownik artystyczny i reżyser wszystkich przedstawień tego zespołu. W latach 1995-98 dyrektor artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu, w latach 1993-2012 dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Malta" w Poznaniu i od 2003 wykładowca w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Współpracuje jako reżyser z niezależnymi zespołami w Polsce (Sekta, Asocjacja 2006, przedstawienia dla Centrum Kultury Zamek i Festiwalu Malta) i we Włoszech ( Basho w Modenie, Arca w Katanii, Aenigma w Urbino, Uqbar w Weronie). Reżyseruje w teatrach dramatycznych (Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Aleksandra Fredry w Gnieźnie, Teatr Studio w Warszawie i Teatr Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, z którym jest aktualnie najbliżej związany). Łącznie wyreżyserował ponad 50 przedstawień, jest autorem scenariuszy większości z nich. Kilka przedstawień L. Raczaka zostało zarejestrowanych dla telewizji. Teksty teatrologiczne publikowane były w Polsce, USA, we Francji, Niemczech, Wielkiej Brytanii i we Włoszech.

Jakub Roszkowski

Dramaturg, reżyser, autor adaptacji, tłumaczeń i opracowań scenicznych tekstów. Jest absolwentem Wydziału Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie na Wydziale Reżyserii Dramatu. Od 2007 do 2015 roku pracował jako dramaturg w Państwowym Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, gdzie współtworzył m.in. takie spektakle jak: „Blaszany bębenek” wg Guntera Grassa (Spektakl Roku 2007 w województwie pomorskim), „Słodki ptak młodości” Tennessee Williamsa, „Zwodnica” Middletona i Rowleya, „Zmierzch bogów”Viscontiego, Medioli i Badalucco, „Kamień”Mariusa von Mayenburga, „Nie-boska komedia”Krasińskiego (Spektakl Roku 2011 w województwie pomorskim), „Czarownice z Salem” Arthura Millera (Spektakl Roku 2013 w Gdańsku), „Maria Stuart” Friedricha Schillera czy „Faraon” wg Bolesława Prusa. Stale współpracuje również poza Teatrem Wybrzeże z takimi reżyserami jak: Grzegorz Wiśniewski [m.in. „Ryszard III” Szekspira z Teatru im. Jaracza w Łodzi (Najlepszy spektakl szekspirowski w sezonie 2011/2012), „Królowa Margot” Dumasa z Teatru Narodowego w Warszawie, „Józef i Maria” Petera Turriniego z Teatru Studio w Warszawie], czy Adam Nalepa [„Chłopcy” Stanisława Grochowiaka ze Starego Teatru w Krakowie, „Mały książę. Końcówka” w Teatrze Muzycznym w Gdyni]. Jako reżyser zrobił spektakle: „Stalker” na podstawie książki „Piknik na skraju drogi” braci Arkadija i Borysa Strugackich, „Wielka improwizacja” Gizy, Roszkowskiego i Tremiszewskiego (oba w Teatrze Wybrzeże), swój tekst „Lepszy świat” w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze oraz „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze im. Andersena w Lublinie. Oprócz powyższych, wystawione zostały jeszcze trzy jego dramaty: „Morze otwarte” w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (reż. Marek Pasieczny), „Zielony mężczyzna” w Fundacji Teatr BOTO w Sopocie (reż. Adam Nalepa) i „W popielniczce diament”w Teatrze Śląskim w Katowicach (reż. Waldemar Patlewicz). W Miniaturze wyreżyserował „Krzyżaków” H. Sienkiewicza.

Małgorzata Sikorska-Miszczuk

Dramatopisarka i scenarzystka, ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych, Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim oraz Studium Scenariuszowe PWSFTiT w Łodzi. Autorka była stypendystką CEC ArtsLink w USA oraz Instytutu im. Adama Mickiewicza. Jest autorką takich sztuk, jak „Szajba”, „Śmierć Człowieka-Wiewiórki”, „Katarzyna Medycejska”, „Burmistrz”, „Walizka”, „Człowiek z Polski w czekoladzie”, „Zaginiona Czechosłowacja”, „Żelazna Kurtyna”, „Koniec świata”, „Madonna”, „Bruno Schulz: Mesjasz” oraz „Niezwykła podróż Pana Wieszaka” (dla dzieci), a także scenariusza pełnometrażowego filmu animowanego „Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń” (2003). Laureatka nagrody głównej i nagrody dziennikarzy za dramat „Walizka” w konkursie „Metafory rzeczywistości” Teatru Polskiego w Poznaniu w 2008 roku oraz Nagrody Dramaturgicznej Gdynia w 2012 roku za dramat „Popiełuszko. Czarna msza”. Jej sztuki były publikowane w „Dialogu” i „Notatniku Teatralnym”. „Śmierć Człowieka-Wiewiórki” otrzymała wyróżnienie w ramach XIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej organizowanego przez MKiDN. Została przetłumaczona na niemiecki, angielski, chorwacki, rumuński, szwedzki, czeski i wydana w antologii sztuk europejskich „New Europe – Plays From the Continent” (New York 2010).

Andrzej Smolik

Najbardziej uznany producent muzyczny w Polsce, który oprócz produkcji utworów i albumów dla innych artystów (takich jak Kasia Nosowska, Maria Peszek, Robert Gawliński, Krzysztof Krawczyk, Maryla Rodowicz), wydaje swoje własne autorskie/producenckie płyty. Albumy sygnowane nazwiskiem Smolik cieszą się wyjątkowo przychylnym odbiorem zarówno (a)śród publiczności, fanów, jak i wśród recenzentów i całej branży muzycznej. Jego muzyka to połączenie subtelnej elektroniki z bardzo przestrzennymi akustycznymi brzmieniami, żywą orkiestrą smyczkową, sekcją dętą i niezwykle zaaranżowanymi melodiami. Z wielkimi sukcesami produkuje też muzykę do filmów, spektakli teatralnych i telewizji. 

Iza Toroniewicz

Scenografka i kostiumolożka. Absolwentka Międzywydziałowej Katedry Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej debiutem scenograficznym – i jednocześnie pracą dyplomową – był spektakl z 1997 roku „Dziady albo młodzi czarodzieje” wg A. Mickiewicza, w reż. Adama Sroki, wystawiony w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu. Scenografia tego przedstawienia zdobyła nagrodę na XXIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych – Klasyka Polska oraz Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki na „Inscenizacje Dzieł Polskich Romantyków”. Od tamtego czasu Iza Toroniewicz przygotowała scenografię i kostiumy do ponad stu przedstawień – w tym kilkunastu lalkowych – w teatrach całej Polski, m. in. Teatrze Studio, Capitol i Lalka w Warszawie, Teatrze Polskim oraz Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Teatrze Arlekin w Łodzi, Teatrze im. Słowackiego oraz Teatrze Bagatela w Krakowie, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Współpracowała z takimi reżyserami, jak Bartłomiej Wyszomirski, Adam Orzechowski, Romuald Wicza-Pokojski, Czesław Sieńko. W 2004 roku jej scenografia do „Niebezpiecznych związków” Ch. Hamptona (Teatr Polski w Bielsku-Białej, reż. B. Wyszomirski) zdobyła nagrodę honorową bielskiego oddziału ZASP oraz nominację do „Złotej Maski”.

Mariusz Waras

Artysta street-artowy, grafik, projektant, znany głównie z projektu m-city, tj. murali realizowanych na ścianach budynków w przestrzeniach miejskich. Jest także archiwistą (kolekcjonerem) polskiej sztuki ulicy. W Gdyni prowadzi galerię billboardową 238x504. Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie obecnie pracuje jako asystent prof. Jerzego Ostrogórskiego w pracowni malarstwa. W 2005 roku znalazł się w finale siódmej edycji malarskiego Konkursu im. Eugeniusza Gepperta, organizowanego we Wrocławiu. Waras należy do światowej czołówki street-artu. Realizując projekt m-city, stworzył kilkaset murali, zazwyczaj na zewnętrznych ścianach budynków w miastach na całym świecie. Jego prace można zobaczyć między innymi w Warszawie, Gdańsku, Berlinie, Paryżu, Jakarcie, Sao Paulo, Nowym Jorku, Bolzano, Londynie, Pradze. Rzadziej tworzy je we wnętrzach galeryjnych – na wystawach zbiorowych (np. „W Polsce, czyli gdzie?”, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2006; „The Power of Fantasy”, BOZAR, Bruksela 2011) i indywidualnych (Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk 2006; Gdańska Galeria Miejska, 2010, Carmichael Gallery, Los Angeles, USA 2010, Kulturforum Alte Post, Neuss, Niemcy 2012). W Miniaturze zaprojektował scenografię do spektaklu „Baltic. Pies na krze”.

Ignacy Jan Wiśniewski

Pochodzący z Gdańska pianista. Studiował w Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku, w klasie prof. Katarzyny Popowej-Zydroń. W 2007 roku dwukrotnie został stypendystą Akademii Muzycznej w Villecroze we Francji, gdzie studiował w klasie kameralistyki prof. Emmanuela Axa oraz w klasie fortepianu solowego prof. Dominiqu’a Merlet. W latach 2007–2008 studiował w Akademii Muzycznej w Hanoverze (Hochschule für Musik und Theater in Hannover), współpracując z prof. Beatrice Berthold, prof. Christopherem Oakdenem, prof. Zwi Menikerem, prof. Mattim Raekallio. Podczas studiów koncertował zarówno solo, z założonym przez siebie zespołem Fahrenheit Trio, jak i z orkiestrą w Anglii, Austrii, Francji, Kanadzie, Niemczech, Polsce i USA. Jest również absolwentem klasy fortepianu jazzowego prof. Włodzimierza Nahornego. Współpracował z wieloma wybitnymi muzykami jazzowymi m.in. Emilem Kowalskim i Piotrem Lemańczykiem. Z Michałem Jacaszkiem wykonuje koncertowo projekt „Glimmer”, z którym wystąpił na międzynarodowych festiwalach w Anglii, Belgii, Francji, Kanadzie, Niemczech, Polsce, Szwecji, Rosji i USA. Jest też wykładowcą Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie prowadzi klasę fortepianu jazzowego oraz korepetycje z wokalistami musicalowymi.

Wojtek Zrałek-Kossakowski

Artysta pogranicza teatru i muzyki, animator kultury. Jako dramaturg współpracował m.in. ze Zbigniewem Brzozą, Natalią Korczakowską, Krzysztofem Minkowskim, Katarzyną Raduszyńską. Jest też autorem i reżyserem muzycznych (od)czytań dramatów „Austria” Cecilie Løveid i „Mżawka Górna” Salki Guðmundsdóttir. Zdobywca – razem z Natalią Korczakowską – nagrody w I edycji konkursu Klasyka Żywa za adaptację „Przedwiośnia" Stefana Żeromskiego w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Laureat – wraz ze Zbigniewem Brzozą – Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego za scenariusz i ideę zrealizowanego w gdańskim Teatrze Wybrzeże spektaklu „Sprawa operacyjnego rozpoznania”, nagrody dziennikarzy i Nagrody im. Zygmunta Duczyńskiego dla Indywidualności Artystycznej Festiwalu Kontrapunkt, nagrody za oryginalny polski tekst dramatyczny lub adaptację na Festiwalu Polskiego Radia i Telewizji „Dwa Teatry” za scenariusz przedstawienia „Obwód głowy” z poznańskiego Teatru Nowego. Oba spektakle znalazły się także w finałach 18. i 21. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Twórca słuchowisk – m.in. z djLenarem (Marcin Lenarczyk) i Marcinem Maseckim. Uczestniczy w projektach artystycznych, obok teatru związanych głównie z muzyką. Kurator muzyczny Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat w Warszawie, gdzie odpowiadał za cykl koncertów Wolne niedziele. W ramach 7. Berlin Biennale tworzył program MUSICACTION. W Radio JAZZ.FM prowadził poświęconą muzycznej awangardzie audycję „Wolna Polska”. Okazjonalnie DJ (nieregularny kolektyw ZRALEX, z którym występowali m.in. Ray Dickaty, Marcin Masecki, Sean Palmer, Wojtek Sobura, Kamil Szuszkiewicz, Marcin Zabrocki, Piotr Zabrodzki, Hubert Zemler). Jako producent muzyczny współpracował m.in. z Candelarią Saenz Valiente i Marcinem Maseckim. Członek zespołu Krytyki Politycznej. W 2013 roku zastępca dyrektora artystycznego i współautor programu Festiwalu Łódź Czterech Kultur (dyrektorem artystycznym Festiwalu jest Zbigniew Brzoza). Od roku 2016 dramaturg warszawskiego Teatru Studio. Także tłumacz i publicysta, poza „Krytyką Polityczną” publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Glissando”, „Kulturze Popularnej”, „Nowej Fantastyce”. W Miniaturze zrealizował spektakl „Taśmy gdańskie”.